Η ποίηση, η φιλοσοφία, ίσως κι η μουσική
είναι μια αναρρίχηση του σώματος
βαθιά μέσα στο πνεύμα.

Οι σιωπές των κραυγαλέων, 2009.

*Τα γρανάζια της πόλης

Για δες απ’ το παράθυρό σου,

τα γρανάζια της πόλης και τα φώτα,

ρίξε μια ματιά στους περαστικούς.

Κι ύστερα βρες το παράπονό σου

μες τη σκόνη και των ιδρώτα,

μήπως και βρεις τους κυνικούς.

Μην τους ρωτάς διόλου για το σήμερα,

δεν τους απομένει τίποτα απ’ το χθες,

γιατί ειν’ οι εικόνες του απόμακρες,

γιατί ειν’ οι μνήμες τους θολές.

Κάτσε μπρος στο μικρό σου τζάκι

κι ας τη φωτιά του να σε καίει,

κάνε την πιο απίθανη ευχή.

Ριξ’ την μες τη φλόγα και τη στάχτη,

δες την που παύει ν’ αναπνέει

κι ας την στον αέρα να χαθεί.

Κάρβουνα έχουν γίνει όλες οι ευχές μας,

κάρβουνα οι μικρές κι μεγάλες μας στιγμές

Μα τις ζητάμε καμιά φορά να ζεσταθούμε

κι ας μας αφήνουνε σημάδια και πληγές.

Φωτογραφία: Χρ. Μαρκαντώνης

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Σκαντζόχοιρος "Σημειώματα Κριτικής", τεύχος 5

 

Κυκλοφόρησε το 5ο τεύχος του περιοδικού Σκαντζόχοιρος - Σημειώματα Κριτικής. Η συμμετοχή μου σε αυτό το τεύχος εκκινεί μια τριλογία λογοτεχνικών γενεών με τίτλο "100 χρόνια μοναξιά" και καλύπτει την περίοδο από το 1919 μέχρι σήμερα.  
Στο πρώτο αυτό κείμενο της τριλογίας, καταπιάνομαι με την εναρκτήρια χρονολογία (της πρώτης εμφάνισης του Καρυωτάκη -1919- στα ελληνικά γράμματα) αναζητώντας τις ρίζες του αισθητικού φετιχισμού της νεοτερικότητας διά του καρυωτακικού συμβολισμού.  
Από τις παρισινές Στοές του Μποντλέρ μέχρι μια ερμηνεία της αυτοκτονίας Καρυωτάκη με (ερμηνευτικό) εργαλείο την μπενγιαμινική οπτική του πλάνητα.
Και έπεται συνέχεια με την... γενιά της ήττας. Αυτά.


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Για την "Κοιλιά" του Δ. Τσεκούρα

 

Ένα βιβλίο που καταβρόχθισα με το που έφτασε στα χέρια μου.
Συναντήθηκα με πολλούς τρόπους με τον συγγραφέα του.
Λίγο βιωματικά, λίγο θεατρικά, λίγο συγγραφικά.
Ήθελα να γράψω περισσότερα
για τον "Ιωνά" αλλά και για τον "τρελό"
για την κοιλιά που "πάει να σκάσει"
και για κείνο το περίεργο παιχνίδι
που ποτέ "δεν τελειώνει σαν αρχίσει".
Αρκέστηκα σε αυτά τα ολίγα,
όσο μπορούσε να χωρέσει η κριτική μου σε έντυπο πλαίσιο.
Μου συμβαίνει πάντα... σκέφτομαι κάθε φορά.

https://www.efsyn.gr/arthro/gia-tin-istoria-toy-iona-enos-planita