Ασήμαντοι άνθρωποι έρχονται και μου δίνουνε το χέρι/ κι εγώ τους λέω:/ ξεράστε το φόβο του θανάτου/ κι αυτοί μου λεν.../ κι εγώ: ξεριζώστε τη μήτρα της ζωής/ κι αυτοί.../ Αυτοί; / Αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ./ Ο Χριστός, ο Τσε, ο Μωάμεθ, ο Γκάντι./ Αυτοί είναι αίματα και τοκετοί./ Έζησαν παντού και δεν έζησαν ποτέ.../ Είναι οι σιωπές των κραυγαλέων που πάντα μέσα μου ηχούν/ και μου θυμίζουν κάθε κατώφλι που ποτέ δε διάβηκα./ Είμαι στην Ελλάδα και είμαι στην Αμερική,/ είμαι στην Ευρώπη και είμαι στην Αφρική./ Είμαι παντού.../ Οι σιωπές των κραυγαλέων είναι πρόστυχα συνθήματα σε αδειανά κρεβάτια, στην οδό Κλεισούρας, στου Προμηθέα του Δεσμώτη, στην οδό Ελευθερίας. Είναι κραυγές που σωπαίνουν./ Μισισιπής, Πειραιάς, Άπω Ανατολή,/ είναι παντού... κι είναι και μέσα κι έξω, κι εδώ κι εκεί.../ κι όπου ο ουρανός κι όπου η γη.*Τα γρανάζια της πόλης
Για δες απ’ το παράθυρό σου,
τα γρανάζια της πόλης και τα φώτα,
ρίξε μια ματιά στους περαστικούς.
Κι ύστερα βρες το παράπονό σου
μες τη σκόνη και των ιδρώτα,
μήπως και βρεις τους κυνικούς.
Μην τους ρωτάς διόλου για το σήμερα,
δεν τους απομένει τίποτα απ’ το χθες,
γιατί ειν’ οι εικόνες του απόμακρες,
γιατί ειν’ οι μνήμες τους θολές.
Κάτσε μπρος στο μικρό σου τζάκι
κι ας τη φωτιά του να σε καίει,
κάνε την πιο απίθανη ευχή.
Ριξ’ την μες τη φλόγα και τη στάχτη,
δες την που παύει ν’ αναπνέει
κι ας την στον αέρα να χαθεί.
Κάρβουνα έχουν γίνει όλες οι ευχές μας,
κάρβουνα οι μικρές κι μεγάλες μας στιγμές
Μα τις ζητάμε καμιά φορά να ζεσταθούμε
κι ας μας αφήνουνε σημάδια και πληγές.
Φωτογραφία: Χρ. Μαρκαντώνης
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΥΓΑΛΕΩΝ (2009)
Ασήμαντοι άνθρωποι έρχονται και μου δίνουνε το χέρι/ κι εγώ τους λέω:/ ξεράστε το φόβο του θανάτου/ κι αυτοί μου λεν.../ κι εγώ: ξεριζώστε τη μήτρα της ζωής/ κι αυτοί.../ Αυτοί; / Αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ./ Ο Χριστός, ο Τσε, ο Μωάμεθ, ο Γκάντι./ Αυτοί είναι αίματα και τοκετοί./ Έζησαν παντού και δεν έζησαν ποτέ.../ Είναι οι σιωπές των κραυγαλέων που πάντα μέσα μου ηχούν/ και μου θυμίζουν κάθε κατώφλι που ποτέ δε διάβηκα./ Είμαι στην Ελλάδα και είμαι στην Αμερική,/ είμαι στην Ευρώπη και είμαι στην Αφρική./ Είμαι παντού.../ Οι σιωπές των κραυγαλέων είναι πρόστυχα συνθήματα σε αδειανά κρεβάτια, στην οδό Κλεισούρας, στου Προμηθέα του Δεσμώτη, στην οδό Ελευθερίας. Είναι κραυγές που σωπαίνουν./ Μισισιπής, Πειραιάς, Άπω Ανατολή,/ είναι παντού... κι είναι και μέσα κι έξω, κι εδώ κι εκεί.../ κι όπου ο ουρανός κι όπου η γη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου