Η ποίηση, η φιλοσοφία, ίσως κι η μουσική
είναι μια αναρρίχηση του σώματος
βαθιά μέσα στο πνεύμα.

Οι σιωπές των κραυγαλέων, 2009

forthcoming... by Logos, Berlin 2025

forthcoming... by Logos, Berlin 2025
On the Τransformation of the Form

Follow me at/ Folgt mir auf:


facebook

academia

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΥΓΑΛΕΩΝ (2009): Οπισθόφυλλο


Ασήμαντοι άνθρωποι έρχονται και μου δίνουνε το χέρι/ κι εγώ τους λέω:/ ξεράστε το φόβο του θανάτου/ κι αυτοί μου λεν.../ κι εγώ: ξεριζώστε τη μήτρα της ζωής/ κι αυτοί.../ Αυτοί; / Αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ./ Ο Χριστός, ο Τσε, ο Μωάμεθ, ο Γκάντι./ Αυτοί είναι αίματα και τοκετοί./ Έζησαν παντού και δεν έζησαν ποτέ.../ Είναι οι σιωπές των κραυγαλέων που πάντα μέσα μου ηχούν/ και μου θυμίζουν κάθε κατώφλι που ποτέ δε διάβηκα./ Είμαι στην Ελλάδα και είμαι στην Αμερική,/ είμαι στην Ευρώπη και είμαι στην Αφρική./ Είμαι παντού.../ Οι σιωπές των κραυγαλέων είναι πρόστυχα συνθήματα σε αδειανά κρεβάτια, στην οδό Κλεισούρας, στου Προμηθέα του Δεσμώτη, στην οδό Ελευθερίας. Είναι κραυγές που σωπαίνουν./ Μισισιπής, Πειραιάς, Άπω Ανατολή,/ είναι παντού... κι είναι και μέσα κι έξω, κι εδώ κι εκεί.../ κι όπου ο ουρανός κι όπου η γη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου